اثربخشی ارتقای بهزیستی زناشویی بر میزان بخشش زوجین

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دکتری مشاوره، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد، یزد، ایران.

10.52547/iswf.8.4.115

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بهزیستی زناشویی بر میزان بخشش زوجین به‌روش نیمه‌تجربی انجام شد. جامعه‌ آماری پژوهش حاضر شامل تمام زوجین شهر شیراز در سال 98 بود که تعداد 40 زوج به‌روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب به طور مساوی در دو گروه آزمایش و کنترل   گمارده شدند. داده‌های پژوهش با استفاده از پرسش‌‌نامه بخشش و پرسش‌نامه محقق ساخته (در مورد اطلاعات دموگرافیک آزمودنی‌ها (گردآوری و  با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها حاکی از آن است که ارتقای بهزیستی زناشویی که با افزایش مهارت‌های زناشویی حاصل می‌شود (و شامل آموزش مهارت‌های زندگی، ارتقای کیفیت زندگی و ارتقای رضایت زناشویی است) بر افزایش میزان بخشش زوجین اثر مثبت و معناداری دارد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Improving Marital Well-Being on the Forgiveness of Couples

نویسنده [English]

  • Mohammad Baghban
Ph.D. in Counseling, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Yazd Branch, Yazd, Iran,
چکیده [English]

This research, applied a quasi-experimental method, aimed to investigate the effectiveness of improving marital well-being on the forgiveness of couples. The population included all couples in the city of Shiraz in 1398. 40 couples were purposefully selected and were equally placed in two test and control groups. The data were collected by the questionnaire of forgiveness and a research-made questionnaire (about demographic information), and analyzed by the analysis of covariance. The findings demonstrated that the improvement of marital well-being, which comes from raising marital skills (and includes the education of life skills and the improvement of life quality and marital satisfaction), has a positive and meaningful effect on increasing the forgiveness level of couples

کلیدواژه‌ها [English]

  • marital well-being
  • forgiveness
  • life quality
  • marital satisfaction
  • marital skills
  • life skills

مراجع

  1. برنشتاین، فیلیپ.، و برنشتاین، مارسی (1382). زناشویی­درمانی، شناخت و درمان اختلاف­های زناشویی. مترجم: سهرابی، حمیدرضا. تهران: انتشارات رسا.
  2. تمنایی­فر، محمدرضا.، و منصوری­نیک، اعظم (1392). پیش­بینی رضایت از زندگی براساس رگه‌های شخصیتی، حمایت اجتماعی و بهزیستی معنوی. نشریه پژوهش­های نوین روان­شناختی،8(29)، 67- 87.
  3. توکلی، سوده.، و علی­پور، وحیده (1391). تأثیر طبیعت­درمانی بر شاخص­های بهزیستی. نشریه مطالعات روان­شناختی زنان، 2(10)، 33- 49.  
  4. دنوان، جی (1386). زوج­درمانی، روابط موضوعی. مترجم: تبریزی،‌ مصطفی.، فرامرزی، عالیه.، علایی، پروانه.، و مظلومی، سعیده. تهران: انتشارات فراروان.
  5. دهشیری، غلامرضا.، و موسوی، سیده فاطمه (1395). بررسی ویژگی­های روان­سنجی نسخه فارسی شاخص بهزیستی پنج سؤالی سازمان بهداشت جهانی. نشریه روان­شناسی بالینی، 2(8)، 67- 75.
  6. شیاسی، لیلا.، و خیاطان، فلور (1394) تأثیر مشاوره گروهی بخشش­محور بر سازگاری و کیفیت زندگی زنان مراجعه­کننده به مراکز مشاوره شهرستان نجف­آباد. نشریه دانش و پژوهش در روان­شناسی کاربردی، 2(16)، 34- 42.
  7. صدری دمیرچی، اسماعیل.، محمدی، نسیم.، فیاضی، مینا.، و افسر، ابراهیم (1396). بررسی رابطه بهزیستی روان­شناختی با جهت­گیری مذهبی و بخشش در دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی. نشریه پژوهش در دین و سلامت، (3)2، 7-24.  
  8. طالبی، معصومه.، رضاییان، حمید.، و پورشهریاری، مه­سیما (1392). بررسی رابطه بین نگرش مذهبی و بخشش با شیوه­های حل تعارض در زندگی زوجین متأهل شهرستان شیراز. پایان­نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه الزهرا.
  9. عطاری، یوسف­علی.، حسین­پور، محمد.، و راهنورد، سیما (1388). اثربخشی آموزش مهارت­های ارتباطی به شیوه برنامه ارتباطی زوجین بر کاهش دل­زدگی زناشویی در زوجین. نشریه اندیشه و رفتار در روان­شناسی بالینی، (4)14، 25-34.
  10. قادری، زهرا.، رفاهی، ژاله.، و باغبان، محمد (1394). تأثیر آموزش به شیوه رویکرد هیجان­مدار بر صمیمیت زوجین. نشریه دانش و پژوهش در روان­شناسی کاربردی، 2(16)، 77-83.
  11. قادری، زهرا.، رفاهی، ژاله.، و باغبان، محمد (1394). تأثیر آموزش به شیوه رویکرد هیجان­مدار بر تعهد زوجین. نشریه پژوهش­های روان­شناسی بالینی و مشاوره، 5(2)، 86-99.
  12. قادری، زهرا.، رفاهی، ژاله.، و باغبان، محمد (1395). تأثیر آموزش به شیوه رویکرد هیجان­مدار بر میل زناشویی زوجین. نشریه پزشکی هرمزگان، 1(20)،  69-74.
  13. منصوری، محمد.، سراج خرمی، ناصر.، و حیدری حسن (1393). بررسی رابطه صمیمیت، بخشش و خودافشایی با رضایت زناشویی در بین معلمان متأهل. نشریه خانواده و پژوهش، 3(10)، 95- 118.  

 

  1. Argyle, M. (2001). The psychology of happiness (2nd ed.). New York: Routledge.
  2. Braithwaite, S. R,. Mitchell, C. M., Selby, E. A., & Fincham, D. (2016). Trait forgiveness and enduring vulnerabilities: Neuroticism and catastrophizing influence relationship satisfaction via less forgiveness. Personality and Individual Differences, 94, 237-246.
  3. Chan, D. W. (2013). Subjective well-being of Hong Kong Chinese teachers: the contribution of gratitude, forgiveness and the orientations to happiness. Teaching and Teacher Education, 32, 22-30.
  4. Demir, M. (2010).close relationships and happiness among emerging adults. jurnal of happiness studies, 11, 293- 313.
  5. Dush, K., & Amato, P. R. (2005). Consequences of Relationship Status and Quality for Subjective Well-Being. Journal of Social and Personal, 22, 607 – 627.
  6. Fincham, F. D. (2015). The kiss of the porcupines: From attributing responsibility to forgiving. Pers Relatsh, 7(1),1- 23.
  7. Headey, B., Veenhoven, R., & Wearing, A. (1991). Top-down versus bottom-up theories of subjective well-being. Social Indicators Research, 24, 81-100.
  8. Hinde, R. A. (1997). A Dialectical Perspective. London: Publisher Psychology.
  9. Myers, D. G. (2000). The funds, friends and faith of happy people. American Psychologist, 55, 56-67.
  10. Olmstead, S. B., Blick, R. W., & Mills, L. I. (2015). Helping couples work toward the forgiveness of marital infidelity: Therapists’ perspectives. Am J Fam Ther, 37(1), 48– 66.
  11. Olson, D. H., Olson-Sigg, A., & Larson, P. (2008). The couple checkup: Finding your relationship strengths. Nashville, TN: Nelson.
  12. Randal, D., & Acock, A. (2013). Marital Well-being and Religiousness as Mediated by Relational Virtue and Equality. Journal of Marriage and Family, DOI: 10. 1111/j. 1741-3737. 2012. 01033. x
  13. Reis, H. T., & Berscheid, E. (2000). The relationship Context of Human Behaviour and Development. Psychological Bullitin, 126(6), 844- 872. 
  14. Ripley, J. S., & Worthington, E. L. (2014). Hope-focused and forgiveness based group interventions to promote marital enrichment. J Couns Dev, 80(4), 452-463.
  15. Rye, M. S., Loiacono, D. M., Folk, C. D., Olszewski, B. T., Heim, T. A., &Madia, B. P. (2001). Evaluation of the psychometric properties of two forgiveness scales. Current psychology: Development. Learning. Personality, 20, 260-277.
  16. Stanley, S. M. (2007). Assessing couple and marital relationships: Beyond form and toward a deeper knowledge of function. In L. M. Casper & S. L. Hoffereth (Eds). Handbook of measurement issues in family research. Mahwah, NJ: Erlbaum.
  17. Thompson, L. Y., Snyder, c. r., Hoffman, I., Michael, S. T., Rasmussen, H. B., Laurels, H. L., Neufeld, J. E., shorey, H. S., Rpberts, J., & Roberts, D. E. (2005). Dispositional forgiveness of self, others, and situations. Journal of personality, 2, 313- 359.
  18. Wallace. G., Olson, J., Galovan, A. M., Schramm, D. d. G., & Marshall, J. P. (2016). Qualities of Character That Predict Marital Well‐Being. journal Family Relations.Published on behalf of the National Council on Family Relations, 65(30),424- 438.
  19. Worthington, E. L. (2001). Five steps to forgiveness.  New York: Crown Publishers.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار