A Jurisprudential Analysis of Single Life in Imāmī Fiqh with Emphasis on the Narration “Ḥillatu al-ʿUzūbah”

Document Type : Original Article

Authors

1 Qom seminary, specialized institute of jurisprudence and principles of Imam Hassan Askari.

2 Assistant Professor of the Family Jurisprudence Group at the Bint al-Huda Higher Education Complex, Al-Mustafa International University, Qom, Iran.

3 Assistant Professor of Private Law, Faculty Member of the Higher Education Complex of Islamic Human Sciences, Jamia al-Mustafa al-Alamiyya, Qom, Iran.

Abstract

Objective: The decline in marriage rates, leading to social challenges and reduced population growth, represents a fundamental concern of contemporary society and is a subject of juristic attention. This study seeks to critique and analyze the narration “Ḥillatu al-ʿUzūbah”—understood as legitimizing single life—within the framework of Imāmī jurisprudence.
Method: The research employs an analytical-documentary method grounded in fiqhī istidlāl (jurisprudential reasoning) and an ijtihādī perspective, focusing on the textual and sanad-based assessment of the narration in question.
Findings: The findings indicate that the narration was regarded as ṣaḥīḥ (authentic) by early jurists, while later scholars have denied its ḥujjiyya sanadī (probative force in terms of isnād). The wording of the narration conveys merely ḥilliyya (permissibility) of celibacy, not its wujūb (obligation). Even if its sanad is deemed reliable and the opposing interpretation accepted, this view conflicts with a corpus of narrations that emphasize marriage as mustahabb (recommended) and strongly encouraged. By virtue of the qarīna siyāqiyya (contextual indicator), the narration refers to the necessity of resolving livelihood difficulties in the ākhir al-zamān (end times) through prudent measures. Accordingly, the istiḥbāb (recommendation) of marriage may be suspended under such circumstances, while ibāḥa (permissibility) remains operative. Moreover, in light of other narrations, legal obligations (taklīf sharʿī) remain in force unless a definitive nāqiḍ qaṭʿī (decisive abrogator) is established. Therefore, the principle of istishḥāb (presumption of continuity) extends to the istiḥbāb of marriage, even in the end times.
Conclusion: The narration “Ḥillatu al-ʿUzūbah” neither establishes wujūb al-ʿuzūbah (obligation of celibacy) nor constitutes a binding textual basis for promoting single life. Even if regarded as muʿtabar (acceptable), its apparent implication conflicts with multiple narrations affirming the istiḥbāb of marriage. Thus, within the paradigm of Imāmī fiqh, marriage remains jurisprudentially recommended, while celibacy does not acquire binding normative status.
 

Keywords

Main Subjects

References

ابن بابویه، محمد‌بن علی (1395). کمال‌الدین و تمام‌النعمه. محقق: غفاری، علی‌اکبر. تهران: اسلامیه.
ابن بابویه، محمدبن علی (1413هـ.ق). من لا یحضره الفقیه. محقق: غفاری، علی‌اکبر. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
ابن فهد الحلی، احمدبن محمد (1406هـ.ق). التحصین فی صفات العارفین. مصحح: مدرسه امام مهدی (عج). قم: مدرسه الامام المهدی (عج).
اردبیلی، احمد‌بن محمد (بی‌تا). زبده البیان فی احکام القرآن. محقق: بهبودی، محمدباقر. تهران: المکتبه الجعفریه لاحیاء الآثار الجعفریه.
انصاری، مرتضی (1438هـ.ق). المکاسب. محقق: لجنه تحقیق تراث الشیخ الاعظم. قم: مجمع الفکر الاسلامی.
انصاری، مرتضی (1438هـ.ق). فرائد الاصول. محقق: تراث الشیخ الاعظم. قم: مجمع الفکر الاسلامی.
جعفری هرندی، محمد (1393). ملاک و چگونگی بکارگیری تقیه در دوره حضور معصومان. نشریه پژوهش‌های فقه و حقوق اسلامی، 10(35)، 11- 44.
حر عاملی، محمد‌بن الحسن (1425هـ.ق). اثبات الهداه بانصوص و المعجزات. بیروت: اعلمی.
حر عاملی، محمد‌بن حسن (1409هـ.ق). تفصیل وسایل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعه. محقق: مؤسسه آل‌البیت. قم. مؤسسه آل‌البیت.
حمیری، عبدالله‌بن جعفر (1413هـ.ق). قرب الاسناد. محقق: مؤسسه آل‌البیت. قم: انتشارات کعبه.
خراسانی، محمدکاظم (1389). کفایه الاصول. محقق: زارعی سبزواری، علی. قم: انتشارات مجمع الفکر الاسلامی.
خویی، ابوالقاسم (1413هـ.ق). معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الروات. بی‌جا: بی‌نا.
خویی، ابوالقاسم (1418هـ.ق). موسوعه الامام الخویی. تهران: مؤسسه احیاء الاثار الامام خویی.
خویی، ابوالقاسم (1434هـ.ق). مصباح الاصول. محقق: مؤسسه نشر الفقاهه. تهران: مؤسسه النشر الاسلامی.
روحانی، سید محمد (1413هـ.ق). منتقی الاصول. تقریرات عبدالصاحب حکیم. قم: دفتر آیت‌الله حسینی.
شبیری زنجانی، سیدموسی (1419هـ.ق). کتاب نکاح. قم: مؤسسه پژوهشی رأی‌پرداز.
شعیری، محمد‌بن محمد (بی‌تا). جامع الاخبار. نجف: مطبعه حیدریه.
شیخ بهایی، محمد‌بن حسین عاملی (1414هـ.ق). مشرق الشمسین و اکسیر السعادتین. محقق: رجایی، سید مهدی. مشهد: مجمع البحوث الاسلامیه
صفار، محمد‌بن حسن (1404هـ.ق). بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد. محقق: کوچه‌باغی، محسن‌بن عباسعلی. قم: مکتبه آیت‌الله المرعشی النجفی.
کلینی، محمد‌بن یعقوب (1407هـ.ق). الکافی. مصحح: غفاری، علی‌اکبر.، و آخوندی، محمد. تهران: دار‌الکتب الاسلامیه.
مامقانی، عبدالله (بی‌تا). تنقیح الرجال فی علم الرجال. بی‌جا: مؤسسه آل‌البیت.
مجلسی، محمد‌باقر (1395). بحارالانوار. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
موسوی تهرانی، سیدرسول (1392). مجمع الفوائد فی شرح الفرائد. محقق: مؤسسه آیت‌الله بروجردی. قم: مجد اسلام.
نایینی، محمدحسین (1376). فواید الاصول. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه.
نجفی، محمدحسن (1404هـ.ق). جواهرالکلام فی شرح شرایع‌الاسلام. محقق: قوچانی، عباس.، و آخوندی، علی. بیروت: دار‌احیاء التراث العربی.
نراقی، مولی احمد‌بن محمدمهدی (1415هـ.ق). مستند الشیعه فی احکام الشریعه. قم: مؤسسه آل‌البیت.
نصیری وطن، جواد.، و ایمانی، هادی (1399). رمزگشایی حلال بودن مجردی در آخرالزمان. نشریه حدیث و اندیشه، 15(30)، 149- 172.
نوری، حسین‌بن محمدتقی (1408هـ.ق). مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل. قم: مؤسسه آل‌البیت.
هلالی، سلیم‌بن قیس (1405هـ.ق). کتاب سلیم‌بن قیس الهلالی. محقق: انصاری زنجانی خویینی، محمد. قم: الهادی.

Files

Share

How to cite

Statistics